Kebanyakan trem asal di United Kingdom, Amerika Syarikat, dan lain-lain tempat telah dihentikan operasi bermula dekad 1950-an ketika populariti kereta meningkat. British abaikan sistem tremnya, kecuali Blackpool, pada tahun 1962.[7] Walaupun terdapat beberapa sistem trem dan troli tradisional masih wujud pada masa kini, istilah "rel ringan" telah berubah untuk merangkumi sistem rel yang berlainan jenis. Teknologi rel ringan moden secara umumnya berasal dari Jerman Timur, memandangkan percubaan oleh Boeing Vertol untuk memperkenalkan sistem rel ringan Amerika yang baharu mengalami masalah teknikal. Selepas Perang Dunia Ke-2, Jerman telah mengekalkan kebanyakan rangkaian trem dan mengembangkannya menjadi sistem rel ringal model (Stadtbahnen). Kecuali Hamburg, kesemua pekan-pekan dan bandaraya-bandaraya Jerman mengekalkan rangkan rel ringan mereka.[8]

Konsep asas rel ringan telah dikemukakan oleh by H. Dean Quinby pada tahun 1962 dalam sebuah artikel di Traffic Quarterly dinamakan "Major Urban Corridor Facilities: A New Concept" (Bahasa Melayu:"Kemudahan Koridor Bandar Utama: Sebuah Konsep Baharu"). Quinby membezakan konsep baharu ini dalam pengangkuta rel daripada sistem trem bersejarah melalui:

• mempunyai kapasiti untuk menampung lebih banyak penumpang
• mempunyai rupa seperti sebuah tren, dengan lebih daripada satu gerabak digabungkan bersama
• mempunyai lebih banyak pintu untuk memudahkan penggunaan penuh ruang tren
• lebih cepat dan senyap ketika beroperasi

Istilah light rail transit (LRT; Bahasa Melayu: transit aliran ringan) telah diperkenalkan di Amerika Utara pada tahun 1972 untuk menerangkan konsep baharu pengangkutan rel ini.[9]

Sistem rel ringan baharu yang pertama di Amerika Utara memulakan operasi pada tahun 1978 apabila bandar Kanada Edmonton, Alberta mengguna pakai sistem Siemens-Duewag U2 Jerman, diikuti tiga tahun kemudian oleh Calgary, Alberta, dan San Diego, California. Konsep ini menerima sambutan hangat, dan walapun Kanada mempunyai beberapa bandar yang cukup besar untuk menampung rel ringan, kini terdapat sekurang-kurangnya 30 sistem rel ringan di Amerika Syarikat.

British mula menggantikan laluan kereta api tempatan usang dengan rel ringan bermula pada dekad 1980-an, bermula dengan Metro Tyne dan Wear dan diikuti dengan Keretapi Ringan Docklands (DLR) di London. Istilah bersejarah light railway (Bahasa Melayu:Keretapi Ringan) telah digunakan kerana istilah tersebut berasal daripada Akta Keretapi Ringan 1896 British, walaupun teknologi yang diguna pakai dalam sistem DLR dianggap oleh masyarakat Amerika paling jauh istilah rel ringan digunapakai sebelum istilah metro pula diguna. Trend rel ringan di United Kingdom menjadi kukuh dengan kejayaan sistem Manchester Metrolink, yang dibuka pada tahun 1992.